Wat inspanningsintolerantie met een mens doet... (Nagenieten van de zondagse wandeling)
Vorige week was een heel goede sportweek: 3x gaan fitnessen en zelfs een keertje 3 km gaan zwemmen (in heerlijk warm water van 32°). Maaaaaaaaaar, zondag heeft me de das omgedaan. Zo vreselijk sneu... Want, ik was zooooo blij dat ik na een sportstop van 3 maanden eindelijk terug goed op dreef was. (zie vorige post) Het begon als een heerlijke dag, die zondag: de zon scheen, de lucht was stralend blauw en enkele vrienden wilden zo'n 10 km gaan wandelen in de Vallei van de Zwarte Beek. Ja, ik "wandel" ook een aantal keren per week 's middags na de lunch met de collega's een kleine 1 à 2 km, maar verder dan dat reikt mijn ervaring niet. En, dat heb ik helaas geweten! De wandeling van 10,5 km viel me zwaar. Ik probeerde de kopploeg geregeld bij te benen, maar moest genoegen nemen met wat achteraan mee sukkelen. En, eerlijk is eerlijk, 5 km was voor mij eigenlijk ook al goed geweest. Achteraf bleek de wandeling trouwens het etiket "gevorderd" te hebben, w...