Virustijd!

Het is weer eens zo ver: de 100%-Cora is ver zoek en de fibro-Cora zwaait weer de plak thuis. Nu ja, veel zwaaien zit er al van de week voor Nieuwjaar (nu toch alweer 4 weken) niet in. Ergens tussen kerst en Nieuw moet ik een virus hebben opgeraapt. Stom, want ik had in november-december gehoopt alle virussen vlotjes te hebben ontlopen. Een afstraffing voor mijn arrogantie en vertrouwen?

Sinds ik in september 2013 klierkoorts kreeg en in de nasleep daarvan fibromyalgie en allicht de Ziekte van Ménière, zijn virussen niet mijn vriendjes. Ik neem thans weerstandsverhogende supplementen en mijn bloedbeeld ziet er prima uit! Maar, eens de virusjes grip op me hebben geraak ik niet meer verlost van die ellendelingen. En, ook al kan je klierkoorts maar 1x in je leven krijgen: alle virussen zetten zich vast op keel en oren en zorgen bij mij voor opgezette klieren. Sinds mijn jonge kindertijd had ik nooit meer last van oorpijn gehad, tot ik in 2013 klierkoorts kreeg!

Dit virus hakt er helaas meedogenloos hard in: opgezette klieren, sinussen pottoe, oorpijn die gepaard gaat met oorsuizingen, tinnitus, regelmatig terugkerende gehooruitval aan één kant, verminderd gehoor, draaiduizelingen, letterlijk tegen muren aanlopen in de hal bijvoorbeeld of tegen mensen aanlopen in de winkel, het gevoel een aquarium achter mijn trommelvliezen te hebben zitten én een dikke wollige dampkapfiler ervoor… Althans zo voelt het momenteel. Horen lukt nog wel, verstaan is moeilijker. Ik heb er dan ook op deze 19^de dag van het jaar al 3 (!) doktersbezoeken opzitten.

Neen, vrolijk word ik er niet van. En, het is zo moeilijk die vicieuze cirkel te doorbreken. Want, om van het virus vanaf te geraken moet ik rusten. Rusten doe je door slapen en liggen. Daarvan krijg ik echter enorme rugklachten en spierpijnen, die ik helaas alleen aan banden gelegd krijg door in beweging te blijven, wat dan weer niet onder de categorie rusten valt. Ook kan ik mijn geliefde sport 2x/week weeral niet meer uitoefenen. Omwille van het vocht achter beide trommelvliezen mag ik niet onder water zwemmen en laat dat net zijn wat we tijdens het vinzwemmen doen! Tja, en door minder te sporten verzwakken mijn spieren nog meer en begint mijn rug weer volop mijn zwakke plek te worden. De vicieuze cirkel dus als je als fibropatiënt een virus krijgt dat al je inspanningen van het afgelopen half jaar compleet teniet doet. Dat wordt binnen enkele weken dus weer helemaal vanaf “0” opbouwen. Telkens weer opstaan na het vallen is zo vreselijk vermoeiend en kost zoveel overwinning.

Tja, en dan is er je gemoed: vrolijk word je niet van alle dagen thuis te liggen met pijnen én een virus dat maakt dat je je ellendig voelt. Je wil werken (yeps, want daar stapelt de achterstand zich ook stilaan op), maar zelfs de simpelste dingen worden een obstakel: uit bed komen, aankleden, douchen, auto rijden, buiten komen. Nog te zwijgen van mijn huishouden: er is in 4 weken niet meer gepoetst (sinds vorig jaar, de dag voor kerst) en de bergen was stapelen zich weer netjes op in de badkamer. Morgen komt de poetsvrouw nog eens… Maar dan moet ik zorgen dat ik niet in de weg lig, opdat ze alles grondig kan poetsen. En, ik heb ook geen zin om met haar te praten. Ze is zo’n heel erg felle en extreem enthousiaste en mijn oren kunnen dat momenteel écht niet hebben… Koken, dat lukt me nog net: 2x per week een grote ketel soep opzetten en ’s avonds een snelle gezonde hap (lees: gegrilde kip, gestoomde groenten), bij voorkeur voor 17 uur en in de zetel, zodat ik nadien kan rusten.

Neen, ik geef mijn vechtlust niet op. Neen, ik laat me niet klein krijgen. Maar, verdomme, soms is het gewoon echt niet fijn om er voor de zoveelste maal mee geconfronteerd te worden dat je écht wel een chronisch patiënt bent en niet de gezonde persoon, die je graag zou willen zijn. Maar, ik blijf ernaar streven, blijf ervoor gaan en blijf me ervoor inzetten, voor die 100% Cora!

(Update: doktersbezoek nr 4 zit er net op: spuitje laten zetten tegen de rugpijn)

P.S. Het enige leuke van deze ellendige maand is dat ik best wel wat afgevallen ben: de teller staat nu op -11 à -12 kilo sinds mei (8 maanden geleden dus). Ik zag deze week voor het eerst terug de 72 op de weegschaal staan (terwijl ik deze maand met 73 genoegen wilde nemen), wat toch ook alweer enige tijd geleden was, sinds 2014, denk ik. Nog even en mijn gewicht is weer dat van voor de fibro, van voor de rookstop en van voor de jojo-diëten! Dus, ja, dat is toch wel een lichtpuntje waar ik me aan optrek.