De archieven (Dag 17)

Ik ben vandaag eens mijn archieven ingedoken. Want, als excel-fan, heb ik nogal wat data met betrekking tot eerdere dieetpogingen op mijn computer beschikbaar.

Best wel grappig als je die achteraf bekijkt en ziet hoe niet alleen je gewicht, maar ook je "ik-moet-op-dieet-drempel" verandert:
  • Augustus 2011: 65,9 kilo (37 jaar): ik moest op dieet, want ik was nog nooit in niet-zwangere toestand zo zwaar geweest
  • Juli 2012: 67,8 kilo (38 jaar): ik moest op dieet, want ik was nog noooooit in niet-zwangere toestand zo zwaar geweest
  •  December 2013: 73 kilo (39 jaar):  ik moest op dieet, want ik was nog nooooooooooooit (zelfs niet in zwangere toestand!) zo zwaar geweest!! 
 Graag zou ik dan ook onder die drempel van 2011 willen geraken en dus toch wel onder de 65 kilo willen eindigen, in de hoop dat ik dat gewicht ga kunnen houden (ik ben ondertussen ook alweer een paar jaar ouder, hè). Vanochtend zat ik op 68,6 kilo, wat toch wel een pak beter is dan de 72-73 kilo van medio december.

Nadat ik vandaag - op dag 17 van ons dieet - een bezoek aan onze fantastische lifestylecoach Tim Torfs heb gebracht voor een uitgebreide bodyscan en me vanochtend thuis zelf gewogen had (ik weeg mezelf liever thuis op mijn eigen weegschaal, steeds nuchter op hetzelfde tijdstip, omdat me dat een beter beeld geeft van mijn gewicht), ben ik toch heel erg tevreden na 17 dagen. Ik ben ondertussen iets meer dan 3 kilo kwijt! Niet slecht...

Nu, toch even aanstippen dat het me niet zozeer om het gewichtsverlies alleen gaat, maar ook (en vooral!) om een betere verhouding in mijn lichaam tussen spiermassa, vocht en vet. (lees ook: lezersvraag-help-ik-val-niet-meer-af) Ik vind het dus belangrijker dat mijn lichaamsgewicht de juiste samenstelling heeft, dan dat ik snel kilo's verlies, die dan misschien vocht en spieren zijn, terwijl het vet blijft zitten.

Alleszins, na 2 weken zijn we - mijn toekomstige man en ik - meer dan tevreden. Mijn man is afgerond zo'n 7 kilo kwijt en ik 3. Dat maakt tesamen 10 kilo... oftewel 2 zakken aardappelen!





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Komt een man bij de dokter...

Afbeelding
Sinds ik gisteren bij de dokter was, stel ik me de vraag of het een verschil maakt of een vrouw dan wel een man naar de dokter gaat…   Ja, we lachen er wel eens mee, wij vrouwen… Dat de mensheid zou uitsterven als mannen zouden moeten bevallen en dat ze bijna doodgaan van een fikse verkoudheid. Om nog maar te zwijgen over de bijna-doodervaring van tandpijn.  Gaat een vrouw naar de dokter.   Terug naar de vrouwen, meer bepaald naar mij. Ik stond gisterenochtend kromgebogen aan de stok en ben spontaan beginnen huilen van de pijn toen ik me van de wachtzaal naar het dokterskabinet moest verplaatsen. De eerste reactie van mijn arts gisteren was:  “Oei, ben je zeker dat er verder niks met je scheelt? Heb je relationele problemen?”,  om nog maar te zwijgen van de vele goedbedoelde reacties die ik  (van vrouwen)  kreeg of ik me wel goed in mijn vel voel. Wel, neen, als ik me niet zelf kan aankleden en het bijeen brul van de pijnscheuten die door merg en been ...
Meer lezen

Mein Name ist "Fibromyalgie" (Christa Lunkenbein)

Afbeelding
Mein Name ist "Fibromyalgie" Wer mir diesen Namen gegeben hat, weiß ich nicht so genau. Ich bin ausgestattet mit Macht, List und Tücke und suche mir die Menschen aus, denen ich mit wahrer Freude und Begeisterung Schmerzen bereiten kann. Sie können sich nicht wehren, sind mir hilflos ausgeliefert. Jeden Tag kann ich mir neue Pein für meine Opfer ausdenken. Sind heute Schmerzen im ganzen Körper angesagt, so sind es morgen Herzklopfen, Magenschmerzen und viele andere Sachen. Mir sind da keine Grenzen gesetzt – noch nicht. Ich kann mit Freude zusehen, wie meine Opfer müde, abgespannt und steif aus ihren Betten aufstehen, wie Roboter einen Fuß vor den anderen setzen. So treibe ich sie den ganzen Tag vor mir her. Sie widersetzen sich mir neuerdings, nehmen hier ein Schmerzmittel, dort Rheumatabletten und immer häufiger auch Muskelentspanner, treiben Gymnastik und suchen einen Arzt nach dem anderen auf, wollen mich, die „Fibromyalgie“, überlisten. Sie wag...
Meer lezen

Liften zonder snijden II

Afbeelding
Een tweetal weken geleden ben ik voor het eerst bij Cryostretto in Hasselt binnengewandeld. Dat was voor een cryolipolyse van de kin, waarover ik hier al schreef. Deze week wilde ik een ander stukje van mijn lichaam grondig én vakkundig door Heidi en plusdochter Nelle onder handen laten nemen: mijn buik.   Mijn lijf. Tussen mijn 25 ste  en 30 ste  heb ik 4 prachtige jongens op de wereld gezet en dat heeft uiteraard wel wat sporen nagelaten. Zeker nu de 50 om het hoekje ligt te loeren, is alles helaas wat minder strak dan het ooit was. Doe daar een zittend beroep, te weinig beweging en een jaartje coronalockdown bovenop en de ooit redelijk strakke buik is eerder een wat uitgezakte versie van hoe ik het graag zou willen zien. Omdat ik een (dure) buikwandcorrectie liever niet zie uitdraaien in een onherstelbare invasieve ingreep met narcose en (onnodige) risico’s allerhande, heb ik me bij Cryostretto bevraagd wat zij voor me kunnen betekenen op vlak van niet-invasieve huidve...
Meer lezen