Niet slecht!
Eergisteren stond ik voor de spiegel in m'n ondergoed en dacht ik bij mezelf: “Niet slecht!” Ik bekeek het gehele plaatje en had er perfecte vrede mee hoe ik daar zo stond. Een heerlijk gevoel eigenlijk! Als ik de klok een paar jaar terugdraai, dan was ik een eind 30-iger met maat 36-38, die net 60 kilo licht was of een ietsje erover, al naargelang welk seizoen het was. Ik kon eten wat ik wilde, zonder ook maar één gram aan te komen. Ondertussen ben ik een begin 40-iger, die sinds “dik” 2 jaar van de sigaret af is, ondertussen maat 44 heeft en tussen de 80 en 83 kilo schommelt bij 1 meter 70. Zou ik dat liever anders zien? Ja, natuurlijk. 65 kilo of zelfs 70 zou zoveel leuker zijn, daar ga ik ook niet over liegen. Maar, het “hoeft” niet noodzakelijk. Want, damn, ik zie er best wel O.K. uit! Wel blijf ik teleurgesteld over het feit dat maat 44 door de textielindustrie bestempeld wordt als “maatje meer”, terwijl ik mezelf helemaal niet abnormaal vind. Neen, mager ben ik niet