100% Cora

Ik ben misschien wat voorbarig, gezien het jaar nog niet om is en misschien “jinx” ik het nu wel, maar ik moet het kwijt: december is al een week bezig en ik heb dit jaar slechts 5 ziektedagen op mijn teller staan! Jawel: V-I-J-F !!!!! Het is een nieuw record, sinds ik voor het eerst kennis maakte met het Eppstein-Barvirus op 2 september 2013. Zelfs toen, in het jaar 2013, was mijn aantal ziektedagen (gezien de ernst van het virus en de onnoemelijk harde manier waarop het me gevloerd heeft) al bij al nog niet zo heel slecht: 14 dagen. Achteraf gezien (en ook door mijn huisartsen toegegeven) hadden ze me beter wat langer thuis gelaten, enkele maanden zelfs. En, als ik dan hoor dat anderen er effectief maanden voor mogen thuis blijven om te herstellen, dan vallen die 14 dagen (net geen 3 werkweken, verspreid over meerdere periodes en maanden) heus wel reuze mee. En, ook het jaar erop was ik “slechts” 10 werkdagen (oftwel 2 weken) niet aan het werk. Tijdens mijn sollicitatiegesprek

Ik word de laatste tijd weer vaker gevraagd “hoe ik ermee omga” en “wat ik ertegen doe” , nu het weer helaas opnieuw killer en vochtiger wordt en meer mensen terug geconfronteerd worden met de winterse ongemakken van een leven met fibromyalgie. Dus dacht ik gisteren dat het misschien zinvol is om alle dingen die ik in mijn leven aangepast heb, eens op te sommen. Toch wel even als kanttekening meegeven dat ik geen dokter ben, totaal geen verstand van zaken heb op vlak van medische aandoeningen en maar gewoon kan meegeven wat voor/bij mij werkt. Want, ik merk toch wel dat het me veel beter gaat dan pakweg 2-3 jaar geleden, toen ik heel vaak ziek was en geregeld compleet uitgeteld meerdere dagen van de wereld was. Wat doe ik om minder last te hebben van fibromyalgie (want, ook op dat vlak wil ik graag heel duidelijk zijn: ik heb geen wondermiddel en ben zeker niet “genezen”, maar heb zelf manieren gevonden om het “ermee leven” voor mezelf draaglijker te maken): Probeer het r

De blaadjes aan de bomen (of beter: erronder) zijn op een week tijd van kleur veranderd en met wat geluk priemt een laaghangend nazomerzonnetje door het wolkendek. Kortom: de zomer zit erop, de herfst heeft haar intrede gedaan en de hoop dat september goedmaakt wat augustus verkloot heeft kunnen we alweer grotendeels opbergen. Ja, natuurlijk vind ik het leuk om met laarzen en sjaal aan te gaan genieten van de herfstlucht. Anderzijds is er voor mij als chronisch spierpijn- en gewrichtssukkelaar dadelijk ook weer de keiharde realiteit dat mijn pijn de komende pakweg 9 maanden alleen maar erger wordt en ik het moet stellen zonder verwarmende zon, die de scherpe kantjes van de pijn wat wegneemt. Helaas werkt deze "wetenschap-door-ervaring" zich ondertussen zeer negatief uit op mijn gemoed: de herfstblues gaat over in een winterdepressie en de tijd tot de lente zich opnieuw van zijn beste kant laat zien lijkt nog zo oneindig ver weg... Ook is september zo