100% Cora

Geachte Mevrouw de Minister, U schaft de zogenaamde "F-pathologie" af voor fibromyalgiepatiënten? Naar ik heb gelezen bij de Vlaamse Liga voor Fibromyalgiepatiënten  "omdat het huidige beleid, waarbij circa 60 sessies van 30 minuten betaald werden, niet in lijn ligt met de meest recente wetenschappelijke inzichten over behandelingen voor CVS en fibromyalgie. De hervormingen, waarbij er minder maar langere kiné-sessies vergoed worden, zijn gebaseerd op wetenschappelijke evidentie." Dat maakt dat wij fibromyalgiepatiënten het vanaf komend jaar dus gaan moeten stellen met 18 gedeeltelijk terugbetaalde kinebeurten per jaar, oftewel 1 beurt om de 3 weken, omdat dat wetenschappelijk evidenter is - althans dat wordt beweerd. (correctie dd 05/01/2017: de 18 beurten waar we recht op gaan hebben vanaf 2017 zijn niet per jaar, doch over ons ganse leven gezien geteld!!! We gaan dus van meer dan 1 beurt per week naar 18 in ons leven!!!!) Sta me toe, Mevrouw de Minister, oo

Goh wat heb ik het moeilijk nu de dagen kort en koud zijn! Het eten van slaatjes lukt nu even niet meer vlot en mijn lijf smacht naar herfstig-warme rijkelijke seizoenskost: hartig vullende aardappelgerechten, dampende ovenschotels en gerechten met kaaskorstjes en pittige hartverwarmende sauzen, dat is waar ik naar smacht. Ziezo, dat is er dan ook weer uit. Neen, ik gooi de maanden van Weight Watcheren niet zomaar overboord! Want, na meer dan een half jaar ben ik nog steeds punten aan het tellen. En, het moet gezegd: het resultaat is er echt wel. Bijna 9 kilo lichter (op sommige zeldzame dagen zelfs bijna 10 kilo lichter) heb ik mijn kleding maat 44 tot en met 50 recent buiten geflikkerd. De ontvangende vriendin heeft me bedankt met een waardebon om nieuwe kleren te gaan kopen (ze heeft dan ook prachtige ongedragen kledij van me gehad, een ganse karrenvracht vol, die haar oh zo beeldig staat) en een klein restje heb ik verkocht op een tweedehandssale. Er is nu dus geen weg terug meer

Oeps! Blijkbaar ben ik de afgelopen zomermaanden een beetje "schrijflui" geweest... Kan gebeuren. Gelukkig ben ik nog niet Weight Watchers-lui! Ik doe "het" nog steeds... en dat al bijna 4 maanden lang. Ondertussen is het WW-en me zo eigen geworden dat ik er totaal niet meer bewust mee bezig ben. Het is een "way of life" geworden. Eentje die me enorm bevalt. Van vallen gesproken: ik val nog steeds af, elke week een beetje.  Ondertussen ben ik zo'n 7 à 8 kilo lichter. Heel erg correct kan ik de afname niet becijferen, want blijkbaar was mijn weegschaal stuk en woog ik op de nieuwe plots een goede kilo meer. Allicht was dat bij de vorige weegschaal dus ook al het geval... Hoedanook, het maakt niet uit of ik nu 7 of 8 kilo lichter ben. Feit is dat ik aan het afvallen ben en dat het me allemaal bevalt. Vorige maand ben ik ook opnieuw begonnen met sporten. Ik trek nu 2x per week m'n vinnen weer aan en ga vinzwemmen. Helaas werkt mijn rug nog steed

Wauw! Nooit gedacht dat Weight Watchers mijn ding zou zijn... Want, laat ons eerlijk zijn, op Weight Watchers na had ik zowat alles al geprobeerd: Naar de diëtiste: ik woog toen 68 kg en wilde afvallen. Ik had leuke babbels met haar, maar afvallen zat er niet echt in Tim Torfs-Momentum-dieet: 9 toch wel zware weken, met behoorlijk wat voedingsmiddelen die niet mogen (goh, wat heb ik de koolhydraten toen gemist) en helaas voor mij niet zoveel gewichtsverlies  Proteïneshakes: héééééélp, ik wil vaste voeding! 1 dag eten 1 dag vasten: ketose-jojoën, hoofdpijn, toch wel een serieuze aanpassing en moeilijk vol te houden op langere termijn (hoewel mijn oom en tante het blijkbaar al 3 jaar volhouden om slechts om de andere dag te eten) Naar de Weight Watchers dus als laatste redding!  Wel ja, online dan toch, want die meetings, dat is niks voor mij en ik ben niet het type dat kracht haalt uit de prestaties van anderen of zich harder inzet als er anderen over mijn schouder meekijken.

Ja, ik durf te zwichten onder de druk van reclame... Na het lezen van een artikel in de Libelle over de successen die sommigen met Weight Watchers geboekt hadden, ben ik dan ook snel naar hun website gegaan om er eens wat rond te kijken. Dat je bij inschrijving een Philips Saladmaker "gratis-en-voor-niks" bovenop je jaarabonnement krijgt heeft me dan ook snel over de streep gehaald om me ter plekke online in te schrijven, de dag voordat we op New York-reis vertrokken. New York was leuk en ik was er amper bezig met mijn dieetplannen voor na mijn thuiskomst. Neen, volgeschrokt hebben we ons op vakantie niet, maar we hebben ons ook niks ontzegd. Behalve de cola light dan. Want, ook dat stond op mijn "to do's" voor na de vakantie: afkicken van de vuiligheid die cola light is. Op vakantie dronk ik er dus nog eentje per dag en sinds ik thuis ben (nu toch alweer 5 dagen) heb ik dat herleid tot niks. Hoofdpijn en futloos, dat wel. Maar, ik had al gelezen dat dat zou

Eergisteren stond ik voor de spiegel in m'n ondergoed en dacht ik bij mezelf: “Niet slecht!” Ik bekeek het gehele plaatje en had er perfecte vrede mee hoe ik daar zo stond. Een heerlijk gevoel eigenlijk!  Als ik de klok een paar jaar terugdraai, dan was ik een eind 30-iger met maat 36-38, die net 60 kilo licht was of een ietsje erover, al naargelang welk seizoen het was. Ik kon eten wat ik wilde, zonder ook maar één gram aan te komen. Ondertussen ben ik een begin 40-iger, die sinds “dik” 2 jaar van de sigaret af is, ondertussen maat 44 heeft en tussen de 80 en 83 kilo schommelt bij 1 meter 70. Zou ik dat liever anders zien? Ja, natuurlijk. 65 kilo of zelfs 70 zou zoveel leuker zijn, daar ga ik ook niet over liegen. Maar, het “hoeft” niet noodzakelijk. Want, damn, ik zie er best wel O.K. uit! Wel blijf ik teleurgesteld over het feit dat maat 44 door de textielindustrie bestempeld wordt als “maatje meer”, terwijl ik mezelf helemaal niet abnormaal vind. Neen, mager ben ik niet

Laat ons eerlijk zijn: de winter is niet echt de meest favoriete periode van menig fibro-patiënt: spieren verkrampen nog wat meer van de koude, het vitamine-D-peil is nog wat lager dan normaal en het lijkt gewoon alsof elke vezel in je lijf nog nét dat ietsje meer pijn doet als de dagen kort, grauw, nat en kil zijn. Vlak voor de winter, in oktober, ben ik – bovenop de wekelijkse bezoeken aan mijn kinesiste - gestart met het revalidatieprogramma voor fibromyalgiepatiënten in een ziekenhuis vlakbij, bestaande uit hydrotherapie (aangepaste oefeningen in een revalidatiebad) en fysiotherapie (oefeningen in een fitnesszaal, onder begeleiding van een team kinesisten). De hydrotherapie, die is ronduit heerlijk: warm water, een ongelooflijk sympathieke begeleidster en een leuke groep wisselende patiënten met uiteenlopende klachten, waarmee ik het zwembad deelde. Samenvattend betrof het andere fibropatiënten, CVS-patiënten, patiënten met klachten aan rug, schouders, knieën (vaak post-o

    Een nieuw jaar, een nieuw begin. Nu ja, een heel nieuw begin allicht niet, maar toch een nieuw hoofdstuk in mijn levensboek. 2014 In januari 2014 lag de focus op mijn rookstop: ik mag dan ook nu – 2 jaar later – zeggen dat ik nog steeds succesvol gestopt ben met roken en mezelf echt wel als niet-roker beschouw. Ja, ik ben best wel trots dat ik die ellendige verslaving aan de kant heb kunnen schuiven. Tegelijk had ik toen gepoogd om af te vallen of alleszins niet bij te komen na de rookstop, wat eerder een mager succes werd: mijn bruidsjurk paste weliswaar eind mei, maar ik vond mezelf (ook na een strikt dieet) nog steeds té dik, wat intussen niet echt veranderd is. Integendeel zelfs: ik denk dat ik ondertussen 20 kilo meer weeg dan 3 jaar geleden. Het streefdoel van 2 jaar geleden, zijnde 63 kilo, ligt dus heel ver van me verwijderd. 2015 Vorig jaar kreeg ik dan in januari (een maand waarin ik ook traditioneel al mijn medische check-ups plan) de diagnose fibromya