100% Cora

Naar aanleiding van het posten van deze foto gisteren kreeg ik zonet als tip van iemand die het goed bedoelt: " Positief denken is de sleutel..." Gezien het gisteren internationale dag van de fibromyalgie was en deze dag bedoeld is om de bewustwording rond deze ziekte te bevorderen, is het dan ook een dag van dialoog. Bij deze mijn repliek op de tip dat positief denken de sleutel is: "Ik ben de meest positieve mens op deze aardkloot,  maar daarvan wordt mijn spierpijn en vermoeidheid helaas niet beter? Nu ja, misschien dat het nóg erger was zonder positief denken, dat kan natuurlijk ook :-) De fibro is misschien niet zichtbaar in het bloed, maar de veroorzaker, de Eppstein-Bar-infectie, is dat wel. Ik kan je op de dag exact zeggen sinds wanneer ik ziek ben: 2 september 2013. Maar, ik ben positief: ik ga werken (heb mijn activiteiten wel moeten terugschroeven naar 4/5de), ik omring mezelf met positieve mensen en dingen, ik woon in een huis vol bloemen

Weinig spectaculair, hoor ik u denken. En, op zich is dat ook niks wereldschokkends. Maar, voor mij dus wel! Sinds mijn 17 de ben ik niet meer zo “fietsachtig”, na een ongeval waarbij ik een onvrijwillige “360” maakte over een auto van een zwangere bestuurster. Door het hoge gras had ik haar niet zien aankomen en was ik een drukke baan overgestoken en heb een duikvlucht over haar wagen gemaakt, waarbij ik op het stuur van mijn fiets achter haar wagen geland ben. Ik maakte een serieuze smak en bleef liggen… totdat ik mijn zusje (zij was toen 14) hoorde roepen op me. Toen ben ik opgestaan, wilde haar niet ongerust maken. Op dat moment voelde ik niks, pas enkele uren later begon ik pijn te voelen. En nu, 23 jaar later voel ik die pijn nog: bekkenproblemen, rugklachten. De bestuurster van de wagen is er gelukkig ook met de schrik vanaf gekomen... Ik heb na mijn studententijd het fietsen dan ook opgegeven. De afgelopen 20 jaar heb ik allicht geen 150 kilometer met de fie