Goed bezig!
Het is al enige tijd wat stiller en meestal is dat een teken dat het goed gaat. Bij deze dus even bevestigen: ja, het gaat goed!
Laat ons zeggen dat ik een winterdipje heb gehad tussen oktober en begin januari, maar dat ik me terug bij elkaar geraapt heb en op zoek gegaan ben naar oplossingen voor het gebrek aan zonlicht en het gebrek aan positieve actie. Kortom: ik had me voorgenomen te breken met de winterblues en dat is me vrij goed gelukt :-)
Sinds enkele weken ben ik dus op een positief elan naar de aankomende lente aan het uitkijken!
In januari heb ik me uitgeschreven in de vinzwemclub, waar we thuis al enkele jaren lid van zijn, doch waar ik in 2017 amper 10 keer ben gaan zwemmen. De uren dat de kinderen zwemmen gebruiken we zelf om winkelen te gaan én het water in het stedelijk zwembad is voor mijn spieren gewoon té koud. Het zwemmen gaan bezorgt me dus geen ontspanning, maar verkrampingen en pijnen, die vaak nog 2 dagen later voelbaar zijn. De keuze om officieel mijn lidmaatschap op te zeggen viel me zwaar en voelde voor mezelf als weeral een stap achteruit, weeral een confrontatie met iets wat ik omwille van fibromyalgie niet meer kan doen, ook al doe ik het heel erg graag. Ja, ik geef het toe: ik heb er zelfs tranen om gelaten, die eerste januariweek.
Omdat bij de pakken blijven zitten niet in mijn aard ligt ben ik op zoek gegaan naar een alternatief en dat vond ik verrassend snel. Ik heb een zwembad gevonden met een watertemperatuur van 32 graden (en soms meer), waar vooral bejaarden gaan ronddobberen en waar ik 2x per week vlak na het werk mijn baantjes kan trekken. Ondertussen ben ik al bijna 10 keer na het werk gaan zwemmen en heb ik mijn zwemafstand op een uurtje al kunnen vergroten van 1,4 km naar 2 km! Ik zwem dus stevig door en leg de lat voor mezelf heel hoog, nu ik niet meer in clubverband een vast trainingsschema kan zwemmen. Alles wat ik in de club geleerd heb pas ik toe, weliswaar zonder vinnen. Het gevoel terug "iets" te kunnen én er vordering in te zien, doet zo ongelooflijk goed. Geregeld werpt een bejaard medezwemmer me eens een complimentje toe in de trend van "Amai, gij kunt écht wel goed zwemmen, hè?!" en dat boost mijn zelfbeeld enorm (tja, in het land der blinden...). Ik hoop dit dus te kunnen blijven doen en heb echt mijn zinnen gezet op éx per week stevig zwemmen en zo wat vetmassa om te zetten in spieren, want dat is echt wel nodig!
Om de winterdip verder te verdrijven heb ik ervoor gekozen om een korte zomerzonnebankkuur te gaan volgen. (info op: Zomerzonnebank) Ik ben er heel voorzichtig mee en ga 2x per week gedurende een klein kwartiertje en op dagen/weken dat de zon schijnt, sla ik met gemak deze warmte- en lichtboost over, want, écht goed voor de huid zal het allicht niet zijn, maar de warmte en het licht doen me zo'n deugd, dat ik het even nodig had om de koudste en donkerste weken te overbruggen.
Daarnaast ben ik nog steeds aan het Weight Watchen (bijna 2 jaar ondertussen) en ben ik vorige week voor het eerst onder de 70 kg gedoken. Dat maakt een verschil van maar liefst 15kg ten opzichte van voorjaar 2016. Met een BMI dat onder de 25 ligt ben ik echt wel trots dat ik blijf doorzetten. Ja, er mag nog wel wat af, zodat ik me nog comfortabeler voel, maar dat ik van kledingmaat 44/46 naar 38/40 gegaan ben met gezonde voeding is toch al een opsteker om rustig verder te doen en te kijken waar ik uitkom.
Ik snoep nog steeds elke dag mijn 2 chocotofs, drink nog steeds 1x/maand veel te veel cava, eet geregeld eens pannenkoeken of taart en heb dus totaal niet het gevoel te diëten. Dat maakt dat ik dat Weight Watchen eindeloos ga kunnen volhouden om mij te ondersteunen op het vlak van gezonde voeding en een gezonder BMI, wat toch wel belangrijk is om spieren en gewrichten te ontlasten.
Momenteel ben ik er ook in geslaagd om - tot op heden succesvol - de virussen te ontwijken, die mijn huisgenoten al te grazen hebben genomen met griep, bronchitis en aanverwanten. Ik hoop en duim dus dat ik verder gespaard kan blijven van ongemakken op het gezondheidsfront. Want, dat blijft het voor mij helaas wel: een oorlogsfront! Dagelijks neem ik supplementen, dagelijks moet ik gezonde keuzes maken en toch voel ik me dagelijks slecht, moe, leeg en vol pijn.
Het blijft dus een heel erg ongelijke strijd tussen mijn inspanningen en de tegenwerkingen van de fibromyalgie. Maar, ik blijf ervoor gaan, blijf me verzetten... en ben blij dat deze winter stilaan ten einde loopt en de zon me weldra weer kan warmen.
Laat ons zeggen dat ik een winterdipje heb gehad tussen oktober en begin januari, maar dat ik me terug bij elkaar geraapt heb en op zoek gegaan ben naar oplossingen voor het gebrek aan zonlicht en het gebrek aan positieve actie. Kortom: ik had me voorgenomen te breken met de winterblues en dat is me vrij goed gelukt :-)
Sinds enkele weken ben ik dus op een positief elan naar de aankomende lente aan het uitkijken!
In januari heb ik me uitgeschreven in de vinzwemclub, waar we thuis al enkele jaren lid van zijn, doch waar ik in 2017 amper 10 keer ben gaan zwemmen. De uren dat de kinderen zwemmen gebruiken we zelf om winkelen te gaan én het water in het stedelijk zwembad is voor mijn spieren gewoon té koud. Het zwemmen gaan bezorgt me dus geen ontspanning, maar verkrampingen en pijnen, die vaak nog 2 dagen later voelbaar zijn. De keuze om officieel mijn lidmaatschap op te zeggen viel me zwaar en voelde voor mezelf als weeral een stap achteruit, weeral een confrontatie met iets wat ik omwille van fibromyalgie niet meer kan doen, ook al doe ik het heel erg graag. Ja, ik geef het toe: ik heb er zelfs tranen om gelaten, die eerste januariweek.
Omdat bij de pakken blijven zitten niet in mijn aard ligt ben ik op zoek gegaan naar een alternatief en dat vond ik verrassend snel. Ik heb een zwembad gevonden met een watertemperatuur van 32 graden (en soms meer), waar vooral bejaarden gaan ronddobberen en waar ik 2x per week vlak na het werk mijn baantjes kan trekken. Ondertussen ben ik al bijna 10 keer na het werk gaan zwemmen en heb ik mijn zwemafstand op een uurtje al kunnen vergroten van 1,4 km naar 2 km! Ik zwem dus stevig door en leg de lat voor mezelf heel hoog, nu ik niet meer in clubverband een vast trainingsschema kan zwemmen. Alles wat ik in de club geleerd heb pas ik toe, weliswaar zonder vinnen. Het gevoel terug "iets" te kunnen én er vordering in te zien, doet zo ongelooflijk goed. Geregeld werpt een bejaard medezwemmer me eens een complimentje toe in de trend van "Amai, gij kunt écht wel goed zwemmen, hè?!" en dat boost mijn zelfbeeld enorm (tja, in het land der blinden...). Ik hoop dit dus te kunnen blijven doen en heb echt mijn zinnen gezet op éx per week stevig zwemmen en zo wat vetmassa om te zetten in spieren, want dat is echt wel nodig!
Om de winterdip verder te verdrijven heb ik ervoor gekozen om een korte zomerzonnebankkuur te gaan volgen. (info op: Zomerzonnebank) Ik ben er heel voorzichtig mee en ga 2x per week gedurende een klein kwartiertje en op dagen/weken dat de zon schijnt, sla ik met gemak deze warmte- en lichtboost over, want, écht goed voor de huid zal het allicht niet zijn, maar de warmte en het licht doen me zo'n deugd, dat ik het even nodig had om de koudste en donkerste weken te overbruggen.
Daarnaast ben ik nog steeds aan het Weight Watchen (bijna 2 jaar ondertussen) en ben ik vorige week voor het eerst onder de 70 kg gedoken. Dat maakt een verschil van maar liefst 15kg ten opzichte van voorjaar 2016. Met een BMI dat onder de 25 ligt ben ik echt wel trots dat ik blijf doorzetten. Ja, er mag nog wel wat af, zodat ik me nog comfortabeler voel, maar dat ik van kledingmaat 44/46 naar 38/40 gegaan ben met gezonde voeding is toch al een opsteker om rustig verder te doen en te kijken waar ik uitkom.
Ik snoep nog steeds elke dag mijn 2 chocotofs, drink nog steeds 1x/maand veel te veel cava, eet geregeld eens pannenkoeken of taart en heb dus totaal niet het gevoel te diëten. Dat maakt dat ik dat Weight Watchen eindeloos ga kunnen volhouden om mij te ondersteunen op het vlak van gezonde voeding en een gezonder BMI, wat toch wel belangrijk is om spieren en gewrichten te ontlasten.
Momenteel ben ik er ook in geslaagd om - tot op heden succesvol - de virussen te ontwijken, die mijn huisgenoten al te grazen hebben genomen met griep, bronchitis en aanverwanten. Ik hoop en duim dus dat ik verder gespaard kan blijven van ongemakken op het gezondheidsfront. Want, dat blijft het voor mij helaas wel: een oorlogsfront! Dagelijks neem ik supplementen, dagelijks moet ik gezonde keuzes maken en toch voel ik me dagelijks slecht, moe, leeg en vol pijn.
Het blijft dus een heel erg ongelijke strijd tussen mijn inspanningen en de tegenwerkingen van de fibromyalgie. Maar, ik blijf ervoor gaan, blijf me verzetten... en ben blij dat deze winter stilaan ten einde loopt en de zon me weldra weer kan warmen.
Reacties
Een reactie posten