Hoera! Ik heb fibromyalgie...

Ik geef toe, een beetje een rare titel. Maar, gezien ik gisteren de bevestiging kreeg van de reumatoloog dat ik fibromyalgie heb, voel ik me opgelucht. Sinds september 2013 loop ik namelijk de deur bij diverse artsen plat om gehoord te worden. Ik liet onderzoeken (op eigen initiatief) doen om vanalles uit te sluiten, steek al bijna anderhalf jaar behoorlijk wat geld in diverse voedingssupplementen (uitproberen wat helpt en wat niet). Wetende dat er mensen zijn die soms jaaaaaaaaren de ene na de andere arts consulteren vooraleer ze een stap verder zijn, vind ik nog geen anderhalf jaar redelijk O.K.

Samenvattend is het feit dat ik "altijd pijn" heb een combinatie van:
- postvirale asthenie (algehele lichaamszwakte en algemene vermoeidheid ten gevolge de klierkoorts van nu bijna anderhalf jaar jaar geleden)
- hypermobiele gewrichten (is aangeboren en wist ik al: zorgt voor pijn in de gewrichten, maar ook in de pezen, spieren en alles wat je zo nogal hebt tussen de verschillende gewrichten. Daar heb ik al bijna 40 jaar last van)
- bekkeninstabiliteit (hangt samen met de combinatie van de hypermobiliteit en 4 zwangerschappen)
- fibromyalgie (een mogelijke "foute schakeling" tussen zenuwen en hersenen of het immuunsysteem dat door de klierkoorts al dan niet blijvend uit zijn lood geslagen werd)

Dat maakt dus dat er altijd wel iets (of "zo goed als bijna altijd zo goed als alles in mijn lijf") pijn doet en ik eigenlijk quasi altijd moe, uitgeput en futloos ben en voor de kleinste dingen geen energie meer heb. De combinatie van beiden maakt dan ook dat me soms neerslachtige gevoelens van onmacht overvallen, die ik vrij snel van de baan probeer te schuiven.

Momenteel val ik mijn tegenwringend lijf aan met zware multivitaminen, Q10 en kurkuma en amper pijnstillers en is het energiepeil terug wat gestegen en de belastbaarheid verhoogd. (Jippieeeeee)
Dat ik ondertussen op wekelijkse basis naar de kinesist mag gaan heeft ook wel geholpen.

Dus, ja, het gaat momenteel weer wat beter! Niet dat ik het van de daken durf te schreeuwen, want ik wil mezelf de teleurstelling van een eventuele terugval besparen (vanochtend weeral opgestaan met serieus gezwollen klieren, dus toch maar niet te enthousiast zijn)...

Het feit dat de 100% Cora van weleer dus nooit meer een 100% Cora zal worden is dus zo goed als zeker, maar ik beschouw het als een uitdaging om naar die 100% te blijven streven en me niet neer te leggen bij de beperking van 30% Cora, die mijn lijf aan mijn hoofd wil opleggen.

Mijn hoofd weet nu wat er scheelt en zal mijn lijf helpen om ertegen te blijven vechten!

Meer info: http://www.fibromyalgie-info.nl/