Als de rook om je hoofd is verdwenen...
... een nummer waaraan ik al vaak heb moeten denken... op ogenblikken dat helder denken probleemloos lukt. Want, dankzij de fibromyalgie die ik heb, ervaar ik enorme problemen met mijn geheugen, beter bekend als "fibro fog" of "brain fog", één van de zovele symptomen van fibromyalgie.
Je kan het vergelijken met een harde schijf van een computer die gedeeltelijk crasht en zich elke nacht opnieuw reset. Want, als ik niet zo'n "geregeld" leven zou gehad hebben in het pre-fibro-tijdperk (alles opschrijven, excelletjes voor vanalles en nog wat, de kleinste dingen in een gemeenschappelijke electronische agenda zetten), dan zou ik het nu nog moeilijker hebben. Gelukkig zijn er die agendapunten en die lijstjes, die me helpen om alles wat bij te houden. En, ja, ook e-mail is op dat vlak een zegen. Want, ik bevestig niet alleen alles per mail aan anderen, maar stuur ook mails naar mezelf! Is dat niet een beetje erover, zou je dan denken. Wel, neen! Integendeel zelfs, gezien al deze hulpmiddelen geen oplossing zijn voor het basisprobleem, nl. het enorme geheugenverlies.
Ik was thans vroeger een wandelend brein, uitgerust met een bovengemiddeld IQ en een dijk van een geheugen. Ik kon alles in een mum memoriseren en had nooit een probleem om iemands naam te onthouden, een telefoonnummer of gelijk wat dan ook. Dit tot grote frustratie van sommige van mijn eerdere huisgenoten, die me meer dan eens dat ijzersterke geheugen hebben verweten, maar dat is een heel ander verhaal ;-) Een goed functionerende computer dus, mijn brein en geheugen, die me nooit in de steek liet en die quasi constant aan het "processen" was, dag en nacht.
Toen kwam de fibro... en de fibro fog... Collega's die al 3 jaar met me samenwerken hebben plots geen naam meer of een achternaam die niet bij de voornaam op hun identiteitskaart past. Dingen die ik gisteren deed, kan ik me alleen maar herinneren dankzij anderen of omdat ik mijn mailverkeer erop nalees, zaken die ik niet opschrijf "vergeet" ik. Neen, niet zoals in gewoon "effe kwijt" omdat het ergens in de onderste lade zit, maar gewoon compleet weg! Soms kan je je er nog een beetje uitpraten en doet deze "state of mind" me denken aan mijn oma toen ze pas begon te dementeren: ze belde me op en vroeg me hoe het met Gunther ging (de man van mijn zus), om zich dan snel - getriggerd door mijn verbazing - te corrigeren en te lachen met haar eigen "uitschuiver".
Ik heb dan ook de indruk dat ik me steeds beter kan voorstellen hoe het moet zijn om Alzheimer te krijgen, iets waar ik altijd bang voor geweest ben. Mijn grootste vrees: raak niet aan mijn geheugen en aan mijn hersenen, want erin schuilt mijn "ik", mijn identiteit. Wederom - bovenop de pijn die je leven verandert - een factor die bijdraagt tot het worden van iemand die je voorheen niet was, het worden van iemand die je niet wil zijn, het worden van iets waar je geen impact op hebt.
Natuurlijk is er ook de schrik of die geheugenmissers qua gradatie verergeren, of dit alles degeneratief is, of er blijvende schade in de hersenen kan ontstaan. Maar, optimistisch als ik ben, ook wel de hoop dat er misschien ergens iets gevonden wordt om dit ziektesymptoom te onderdrukken, iets wat me mijn hersenen ongeschonden kan terug geven.
Tot het zover is wil ik me bij deze al verontschuldigen bij mijn directe omgeving: het is niet uit desinteresse dat ik binnen 2 minuten niet meer weet wat je gezegd hebt, het is niet omdat ik afgeleid ben of niet oplet, het is niet omdat ik aan iemand anders denk dat ik je met een verkeerde naam benoem en het is niet moedwillig dat ik dingen vergeet, noch is het omdat ik een controlefreak zou zijn dat ik ALLES opschrijf en van alles agenda-afspraken maak. Het is gewoon omdat de "ik" die ik nu ben een andere is dan de "ik" die je vroeger kende.
(http://www.arthritistoday.org/about-arthritis/types-of-arthritis/fibromyalgia/what-you-need-to-know/fibro-fog.php)
Meer info:
Je kan het vergelijken met een harde schijf van een computer die gedeeltelijk crasht en zich elke nacht opnieuw reset. Want, als ik niet zo'n "geregeld" leven zou gehad hebben in het pre-fibro-tijdperk (alles opschrijven, excelletjes voor vanalles en nog wat, de kleinste dingen in een gemeenschappelijke electronische agenda zetten), dan zou ik het nu nog moeilijker hebben. Gelukkig zijn er die agendapunten en die lijstjes, die me helpen om alles wat bij te houden. En, ja, ook e-mail is op dat vlak een zegen. Want, ik bevestig niet alleen alles per mail aan anderen, maar stuur ook mails naar mezelf! Is dat niet een beetje erover, zou je dan denken. Wel, neen! Integendeel zelfs, gezien al deze hulpmiddelen geen oplossing zijn voor het basisprobleem, nl. het enorme geheugenverlies.
Ik was thans vroeger een wandelend brein, uitgerust met een bovengemiddeld IQ en een dijk van een geheugen. Ik kon alles in een mum memoriseren en had nooit een probleem om iemands naam te onthouden, een telefoonnummer of gelijk wat dan ook. Dit tot grote frustratie van sommige van mijn eerdere huisgenoten, die me meer dan eens dat ijzersterke geheugen hebben verweten, maar dat is een heel ander verhaal ;-) Een goed functionerende computer dus, mijn brein en geheugen, die me nooit in de steek liet en die quasi constant aan het "processen" was, dag en nacht.
Toen kwam de fibro... en de fibro fog... Collega's die al 3 jaar met me samenwerken hebben plots geen naam meer of een achternaam die niet bij de voornaam op hun identiteitskaart past. Dingen die ik gisteren deed, kan ik me alleen maar herinneren dankzij anderen of omdat ik mijn mailverkeer erop nalees, zaken die ik niet opschrijf "vergeet" ik. Neen, niet zoals in gewoon "effe kwijt" omdat het ergens in de onderste lade zit, maar gewoon compleet weg! Soms kan je je er nog een beetje uitpraten en doet deze "state of mind" me denken aan mijn oma toen ze pas begon te dementeren: ze belde me op en vroeg me hoe het met Gunther ging (de man van mijn zus), om zich dan snel - getriggerd door mijn verbazing - te corrigeren en te lachen met haar eigen "uitschuiver".
Ik heb dan ook de indruk dat ik me steeds beter kan voorstellen hoe het moet zijn om Alzheimer te krijgen, iets waar ik altijd bang voor geweest ben. Mijn grootste vrees: raak niet aan mijn geheugen en aan mijn hersenen, want erin schuilt mijn "ik", mijn identiteit. Wederom - bovenop de pijn die je leven verandert - een factor die bijdraagt tot het worden van iemand die je voorheen niet was, het worden van iemand die je niet wil zijn, het worden van iets waar je geen impact op hebt.
Natuurlijk is er ook de schrik of die geheugenmissers qua gradatie verergeren, of dit alles degeneratief is, of er blijvende schade in de hersenen kan ontstaan. Maar, optimistisch als ik ben, ook wel de hoop dat er misschien ergens iets gevonden wordt om dit ziektesymptoom te onderdrukken, iets wat me mijn hersenen ongeschonden kan terug geven.
Tot het zover is wil ik me bij deze al verontschuldigen bij mijn directe omgeving: het is niet uit desinteresse dat ik binnen 2 minuten niet meer weet wat je gezegd hebt, het is niet omdat ik afgeleid ben of niet oplet, het is niet omdat ik aan iemand anders denk dat ik je met een verkeerde naam benoem en het is niet moedwillig dat ik dingen vergeet, noch is het omdat ik een controlefreak zou zijn dat ik ALLES opschrijf en van alles agenda-afspraken maak. Het is gewoon omdat de "ik" die ik nu ben een andere is dan de "ik" die je vroeger kende.
Fibro fog:
Fibro fog – also known as fibromyalgia fog and brain fog – is a term commonly used for the cognitive difficulties that can occur with fibromyalgia. These include confusion, lapses in memory, word mix-ups and difficulty concentrating.
The cause of fibromyalgia fog has been the subject of several studies and much speculation. One of the most popular theories about fibro fog has been that these problems are caused by sleep deprivation and/or depression, but one study found that neither poor sleep nor depression seemed related to cognitive performance.
Brain scan studies have shown that from time to time, people with fibromyalgia do not receive enough oxygen in different parts of their brain. One possible reason is that part of their nervous system is off-kilter, causing changes in the brain’s blood vessels.
Additional research – though not on fibromyalgia specifically – shows that chronic pain itself may affect the brain. A technology called functional MRI found that in people with chronic pain, a front region of the brain mostly associated with emotion is constantly active. The affected areas fail to “shut off” when they should, wearing out neurons and disturbing the balance of the brain as a whole.
Meer info:
- http://www.news-medical.net/health/What-is-Fibro-Fog-Fibromyalgia-and-Cognitive-Dysfunction.aspx
- http://www.fmnetnews.com/free-articles/enews-alert-samples/fibro-fog
- Fibro fog funnies: https://www.pinterest.com/maryray9828/fibro-fog-funnies/
Reacties
Een reactie posten