Bring it on, 2021!

 

2020, een jaar als geen ander.

Aan de start van weeral eens een nieuw jaar, sta ik – telkens opnieuw, net zoals zovelen – even stil bij het voorgaande jaar én het “verse jaar” en maak ik de balans op…

 

2020 zal uiteraard de geschiedenisboeken ingaan als het (eerste) jaar waarin de coronapandemie “the world as we knew it” helemaal op zijn kop heeft gezet: thuiswerken, economische werkloosheid, afstandsonderwijs, Zoom-calls, mondmaskerplicht, social distance, avondklok, huidhonger en meer van die zaken zijn plots “het nieuwe normaal” geworden en zullen ook in 2021 – ondanks vaccinatieplan -nog even op de voorgrond staan.

 

Size does(n’t) matter.

In 2020 heb ik dan ook besloten om mijn online Weight Watchers-abo na 4 jaar op te zeggen. Ik deed er al 2 jaar niet meer echt iets concreets mee. En, het diende alleen nog maar als “sociaal platform” waar ik elke dag eens doorscrolde. Mijn “weegschaalverslaving” (elke dag ’s morgens eens erop gaan staan) heb ik na ettelijke decennia ook eindelijk afgezworen. Ik weeg me zo nu en dan nog eens, gewoon om te weten hoe het ervoor staat en of ik iets ingrijpends moet veranderen. Neen, dat wil niet zeggen dat ik me “laat hangen”, maar gewoon dat mijn mindset rond mijn gewicht veranderd is. Ook mijn obsessie om in maat 38/40 te passen heb ik vaarwel gezegd. Wat maakt dat cijfer dat in mijn kledij gestikt is in godsnaam uit? Ik draag nu maat 42/44 en bijna niemand ziet het verschil. 

In dat kader heb ik (of beter: ben ik nog volop bezig met) afstand genomen van alle kledij die me te klein is! Ik ben al heel mijn leven een “hoarder” op het vlak van kledij (geërfd van mijn mama, die mega-veel kleren had en er geen afstand van kon doen) en had dus veel kledij hangen “waar ik ooit misschien wel terug in ga passen”. Dankzij de Vinted-app en mijn overschot aan tijd, nu ik enkele dagen per week economisch werkloos ben, zet ik alle kledij die me te klein is gewoon online en verkoop ze door. Ik ga nu meermaals per jaar mijn kast door, doe de moeite om elk stuk eens aan te trekken, te passen, te kijken… en er desgewenst afstand van te doen. En, ja, op dezelfde app beloon ik me dan eens met iets nieuws, in een passende maat of model.

 

Mijn gewicht schommelt tussen de 77 en de 79 kilo. Ja, uiteraard zou ik het leuker vinden om 10 à 15 kilo minder te wegen. Maar, dat kost me opnieuw enorm veel moeite… en ik weet eerlijk gezegd niet of ik de energie heb om daar nu mee bezig te zijn. Voor alle duidelijkheid: we drinken 1x per week alcohol, eten meerdere soorten groenten en fruit per dag, laten koolhydraten geregeld eens weg, doen niet aan afhaaleten, gaan niet naar de frituur, koken zelf, leven van kip, vis en schaaldieren en één steak per week. Best wel gezond op vlak van voeding dus. Het snoepen beperkt zich bij mij tot 3 Mon Chérie-pralines per dag en zo nu en dan eens wet zoute snacks voor TV.

 

Oei? Jij rookt?!

Verder was 2020 helaas ook het jaar waarin ik opnieuw begonnen ben te roken. Doordat het sociale leven enorm aan banden ligt, je behalve eten kopen en thuis zitten (of wandelen gaan) amper nog iets mag, zag ik het gevaar niet van dat ene eerste onschuldige sigaretje afgelopen zomer. De week erop werden dat er 3, vervolgens kocht ik een pakje en ondertussen zit ik opnieuw aan een 10-tal sigaretten per dag. Neen, trots ben ik er niet op, gezien ik er een 7-tal jaren van ben kunnen afblijven. Maar, écht heel erg vind ik het ook niet. Het plan om te stoppen is er alleszins, maar de praktische uitwerking loopt enige vertraging op omwille van corona. Net zoals 7 jaar geleden wil ik opnieuw gaan voor laserbehandeling, wat – helaas – omwille van de huidige coronamaatregels niet kan/mag. Dus rook ik nog wat verder totdat de rookstop in een concreet plan kan worden omgezet.

 

En, dadelijk werd ook de mythe ontkracht dat je van opnieuw te roken zou afvallen, want ik ben er heus niet slanker van geworden!

 

Mens sana in corpore sano.

 

Het sporten dan… Ook daar heeft corona een stokje voor gestoken. Tijdens de eerste lockdown, nu bijna een jaar geleden, hebben we ons een goede roeimachine aangeschaft. Die stond dan pal in het midden van de woonkamer voor TV. Elke dag roeide ik. Op topdagen haalde ik 90 minuten gespreid over de dag. Maar, mijn inspanningsintolerant fibromyalgie-lijf is het er dus niet mee eens dat ik dagelijks wil sporten en heeft me op mijn hoogtepunt afgestraft met 3 weken van complete uitputting én pijn. De roeimachine werd opgeborgen en moet momenteel haar weg terug naar beneden vinden. 

 

Zelfs het wekelijkse zwemmen hebben we enige tijd aan banden moeten leggen. Sinds 2020 had ik een geweldige oplossing voor mijn “zwemprobleem” (té koud water voor mijn spieren) gevonden: we huren nu 1x/week een “zorgzwembad” af, een zwembad met een heerlijke watertemperatuur van 34 graden. Elke maandag ga ik er 2 kilometer zwemmen. Een heerlijk gevoel om in dat warme water te bewegen. Gelukkig mogen de zwembaden ondertussen terug open en zijn we sinds Nieuwjaar opnieuw wekelijkse klant.

 

Voor anderen is 2020 vooral het jaar waarin ze het wandelen (her)ontdekt hebben. Heel eerlijk: mij zegt dat nog altijd niks! Ja, als de lente of herfst ons op een waanzinnig mooie zonnedag trakteren en ik die dag niet werk en niks beters om handen heb, dan zal ik heel misschien wel eens in naburig stukje groen even de benen gaan strekken met een muziekje in mijn oor. En, op werkdagen met de collega’s een kwartiertje flink doorstappen is ook niet mis. Maar, het zal nooit mijn grootste hobby worden. Allicht omdat mijn instabiel bekken, mijn hypermobiele gewrichten en mijn pijnlijke spieren van de fibromyalgie me (uitgebreid) wandelen meestal niet in dank afnemen. Ik krijg last van mijn knieën, zak door mijn heupen en voel me achteraf écht niet fitter, maar zak gewoon van de pijn in de zetel onderuit.

En nu?

Wat mijn plannen voor 2021 zijn? Eerst en vooral zou het fijn zijn als corona eindelijk oprot. Ik hoop dan ook héél snel gevaccineerd te kunnen worden en voor de zomer aan de beurt te komen. Als mijn gewicht onder de 80 kilo blijft schommelen, dan is het voor mij prima. Ik ga verder gezond blijven koken/eten met de focus op groente en kip. Dat roken, daar wil ik in 2021 terug vanaf. En op het vlak van sporten hoop ik dat we elke maandag verder kunnen genieten van het zorgbad en dat ik wekelijks mijn 2 kilometer kan zwemmen. De roeimachine komt hopelijk ook weer gauw in actie. 

Verder wil ik in 2021 vooral de focus om mijn mentaal welzijn leggen. Want, mijn fysiek welzijn ga ik nooit meer tot een hoogtepunt kunnen brengen, nu ik steeds meer last heb van mijn instabiel bekken en de hypermobiliteit in combinatie met de fibro. Natuurlijk weet ik dat mijn mentale gesteldheid voor een (groot) stuk samenhangt met mijn fysieke toestand. Maar, de invloed van “coronajaar 2020” is daarbovenop een verzwarende factor, die me helaas mentaal wat geblutst en gedeukt heeft.

 

Er is dus zeker nog werk aan de winkel. Dus, 2021, laat de uitdagingen maar komen!