Uit eten op een vrijdagavond...
Pffff, dan gaat ge al eens op een vrijdagavond eten...
Het zat'm dus zo: we moesten vanavond in Brussel Walter's kinderen gaan ophalen en ik had het geweldig idee om dan maar in Leuven (op weg naar huis) iets te gaan eten. En - gezien ons dieet - leek vegetarisch me wel wat. Grote borden sla, vergeten of exotische groenten op mijn bord, ... ik zag het al helemaal voor me.
Behoorlijk hongerig en na de nodige "waar-zullen-we-de-wagen-maar-eens-laten"-ellende, kwamen we in de straat van het vegetarisch restaurant, waar ons oog viel op een Frans restaurantje dat er wel gezellig uitzag. Maar, we hadden onze zinnen gezet op het vegetarische restaurant dat ik nline had gevonden en waarvan de menu er heerlijk uitzag! Eens aangekomen bij het veggie-ding, bleek dat eerder een ongezellige broodjesbar of take-away, dan een gezellige vrijdagavondervaring. Wij dus terug naar dat Franse resto, nadat we halverwege ook nog een Marokkaanse tent binnen- (en dadelijk weer buiten-)gewandeld zijn ("Oh, u heeft niet gereserveerd?!" - tja, het is vrijdagavond, ook in Leuven).
Meer "chance" dus in het Franse restaurantje: nog nét één tafeltje voor 4 beschikbaar, zonder reservatieplicht. Ondanks het feit dat de door de Chef gepresenteerde suggesties ongelooflijk heerlijk (en best wel prijzig) klonken opteerden we voor de iets goedkopere (doch nog behoorlijk dure) kip met seizoensgroenten - "Voor ons geen frieten, kroketten of ander aardappelgerecht aub". Uitgehongerd hebben we - gelukkig is het vandaag een koolhydratendag! - 2 kleine dunne sneetjes stokbrood met pâté gegeten om de eerste honger te stillen.
Ondanks het "slow food"-teken op de restaurantdeur kwam het hoofdgerecht er vrij vlot door. Aiaia, vergeten te vermelden: "geen saus", zodat ons bord vol heerlijke rodewijnsaus lag. De kip was behoorlijk klein uitgevallen, ik schat amper 130 gram zonder knook en vel en de "seizoensgroenten" die zo veelbelovend klonken bleken "op zijn Frans" gepresenteerd: 2 spruitjes, 5 boontjes, 3 ultradunne groene asperges, een mini-stronkje witloof en juistgeteld één wortel. Heerlijk was het, dat wel, ondanks het schuldgevoel om zoveel zondige saus, maar helaas ook wel weinig, heel weinig...
En, morgen is het wegen geblazen, allicht zonder aantoonbaar (positief) resultaat (ik haat het om 's avonds gewogen te worden, terwijl ikzelf dat altijd 's morgens doe, steeds op hetzelfde tijdstip).
Nu ja, dan krijg ik maar weer eens onder mijn voeten dat ik "iets verkeerd doe". Ik weet dat ik deze week - na het Amsterdam-weekend - eigenlijk toch wel wat meer was afgevallen dan gewoonlijk... met de spijtige nadruk op "was". Maar, zoals ze in't Frans zeggen: c'est la vie!
Het zat'm dus zo: we moesten vanavond in Brussel Walter's kinderen gaan ophalen en ik had het geweldig idee om dan maar in Leuven (op weg naar huis) iets te gaan eten. En - gezien ons dieet - leek vegetarisch me wel wat. Grote borden sla, vergeten of exotische groenten op mijn bord, ... ik zag het al helemaal voor me.
Behoorlijk hongerig en na de nodige "waar-zullen-we-de-wagen-maar-eens-laten"-ellende, kwamen we in de straat van het vegetarisch restaurant, waar ons oog viel op een Frans restaurantje dat er wel gezellig uitzag. Maar, we hadden onze zinnen gezet op het vegetarische restaurant dat ik nline had gevonden en waarvan de menu er heerlijk uitzag! Eens aangekomen bij het veggie-ding, bleek dat eerder een ongezellige broodjesbar of take-away, dan een gezellige vrijdagavondervaring. Wij dus terug naar dat Franse resto, nadat we halverwege ook nog een Marokkaanse tent binnen- (en dadelijk weer buiten-)gewandeld zijn ("Oh, u heeft niet gereserveerd?!" - tja, het is vrijdagavond, ook in Leuven).
Meer "chance" dus in het Franse restaurantje: nog nét één tafeltje voor 4 beschikbaar, zonder reservatieplicht. Ondanks het feit dat de door de Chef gepresenteerde suggesties ongelooflijk heerlijk (en best wel prijzig) klonken opteerden we voor de iets goedkopere (doch nog behoorlijk dure) kip met seizoensgroenten - "Voor ons geen frieten, kroketten of ander aardappelgerecht aub". Uitgehongerd hebben we - gelukkig is het vandaag een koolhydratendag! - 2 kleine dunne sneetjes stokbrood met pâté gegeten om de eerste honger te stillen.
Ondanks het "slow food"-teken op de restaurantdeur kwam het hoofdgerecht er vrij vlot door. Aiaia, vergeten te vermelden: "geen saus", zodat ons bord vol heerlijke rodewijnsaus lag. De kip was behoorlijk klein uitgevallen, ik schat amper 130 gram zonder knook en vel en de "seizoensgroenten" die zo veelbelovend klonken bleken "op zijn Frans" gepresenteerd: 2 spruitjes, 5 boontjes, 3 ultradunne groene asperges, een mini-stronkje witloof en juistgeteld één wortel. Heerlijk was het, dat wel, ondanks het schuldgevoel om zoveel zondige saus, maar helaas ook wel weinig, heel weinig...
En, morgen is het wegen geblazen, allicht zonder aantoonbaar (positief) resultaat (ik haat het om 's avonds gewogen te worden, terwijl ikzelf dat altijd 's morgens doe, steeds op hetzelfde tijdstip).
Nu ja, dan krijg ik maar weer eens onder mijn voeten dat ik "iets verkeerd doe". Ik weet dat ik deze week - na het Amsterdam-weekend - eigenlijk toch wel wat meer was afgevallen dan gewoonlijk... met de spijtige nadruk op "was". Maar, zoals ze in't Frans zeggen: c'est la vie!
 |
| Mijn gewichtsevolutie van de laatste 3 weken met als hoogste 69,6 en als laagste 67,7 kilo, wat bijna 2 kilo verschil is :-) |
 |
| Ik vandaag: winterzonnetje, happy, gezond en al een stuk slanker dan anderhalve maand geleden... |
Reacties
Een reactie posten